θυμηγερώ

θυμηγερῶ, -έω (Α)

συνέρχομαι, επιστρατεύω τις ψυχικές δυνάμεις μου, εμψυχώνομαι, ξαναβρίσκω το θάρρος μου («ἐκ δ' ἔπεσον θυμηγερέων» — βγήκα έξω στην ακτή συγκεντρώνοντας τις δυνάμεις μου, Ομ. Οδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < θυμός + αγείρω].